Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Nihilo magis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quid iudicant sensus? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Ita nemo beato beatior. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quo modo autem philosophus loquitur? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;